Вот польский текст извлечённый ФайнРидером из этих файлов. Правда я не проверял на ошибки какие могли появиться при извлечении
Monitory ,,krakowskie" również poddawano modernizacjom. Pod koniec lat 20. zarówno ,,Kraków", jak i ,,Wilno" otrzymały stanowisko obserwacyjne na przednim maszcie. Na wyposażeniu stanowiska znajdowała się luneta nożycowa. Jednak najpoważniejsze przeróbki sprowadzały się do wymiany, około 1932 roku, armat 75-milimetrowych na potężne 100-milimetrowe haubice (zapewne były to stosunkowo nowoczesne haubice wz. 14/19P). Jak na tak małe jednostki, o zanurzeniu zaledwie półmetrowym, bateria trzech haubic czyniła z tych monitorów bardzo grożnego przeciwnika nie tylko dla wrogich okrętów, ale i czołgów. Nie bez racji popularne wśród pińskich marynarzy powiedzenie głosiło: ,,Nasze monitory rzeczne są dla wroga niebezpieczne".
Monitory ,,krakowskie" zasadnicze modernizacje (związane z przezbrojeniem) przeszły już w pierwszej połowie lat 30., tak więc w drugiej połowie dekady zmiany były już stosunkowo niewielkie. Chociaż - jak potwierdziły badania w 1936 roku - wyporność ,,Krakowa" i ,,Wilna" była określona na 90 ton, to faktycznie, przy zapasie paliwa na 93 godziny marszu, pełna wyporność wzrastała o 33%, przy nieco większym niż zazwyczaj zanurzeniu - 0,5 m.
W 1938 roku (wg innych danych w następnym roku) oba monitory ,,krakowskie" poddano modernizacji polegającej na przebudowie wież artyleryjskich, powiększeniu komór amunicyjnych i przebudowie pomostów bojowych. Poprawiono możliwości obrony przed samolotami poprzez zamontowanie na każdym z dwóch monitorów podwójnych nkm kal. 13,2 mm, przeznaczonych do strzelania plot. Wymieniono też silniki, zużyte przez wieloletnią eksploatację. Na przeprowadzenie tych prac preliminowano znaczną kwotę 145 tys. zł.